1870-1880

Νέα Επιτροπεία για τα έργα στο διδακτήριο και τον περιβάλλοντα χώρο του Βαρβακείου, που συγκροτήθηκε το 1870, μετά τον θάνατο του προέδρου Αναγνώστη Μοναρχίδη και των περισσοτέρων μελών της παλαιάς, από τον εκ Ψαρών υποναύαρχο Κ. Νικόδημο ως πρόεδρο και ως μέλη τους, Κ. Ασώπιο, Α. Μάμουκα, Α. Παπούδωφ και Κ. Μαυρογένη, αποφάσισε να ιδρυθεί στο κέντρο της πλατείας Βαρβάκη, ανατολικά του Βαρβακείου Λυκείου, μνημείο, όπου επρόκειτο να τοποθετηθούν τα εκ Ζακύνθου ανακομισθέντα οστά του Ιωάννη Βαρβάκη. Προκηρύχθηκε διαγωνισμός και από τα οκτώ υποβληθέντα σχέδια εγκρίθηκε το 1872 το εκπονηθέν σχέδιο από τους Λεωνίδα Δρόση και Ερνέστο Τσίλλερ. Η δαπάνη προϋπολογίσθηκε σε 85.500 δραχμές. Ωστόσο τα οστά δεν ανεκομίσθηκαν τότε και ατόνησε η απόφαση να ανεγερθεί μνημείο εκεί, πλησίον στον θόρυβο της αγοράς. Αργότερα, στήθηκε ο ανδριάντας του ευεργέτη στο Ζάππειο, έργο κι αυτός του Λεωνίδα Δρόση.

Το κτήριο του Βαρβακείου δεν εχρησιμοποιείτο μόνον για τη διδασκαλία των μαθητών. Η μεγάλη αίθουσα του επάνω ορόφου του Βαρβακείου, εξ αιτίας της τοποθεσίας του σχολείου και της ευρύτητάς της, ήταν η πιο πρόχειρη και η πιο κατάλληλη, συγχρόνως, αίθουσα για τις συνεδριάσεις των διαφόρων Συλλόγων και Σωματείων των Αθηνών κατά τις Κυριακές. Εκεί, επίσης, συνεδρίασε κατά την 20η και 21η Ιουνίου 1863 η συνελθούσα μετά τον Όθωνα Β΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, διότι στους δρόμους της πρωτεύουσας μαινόταν η μάχη μεταξύ των αντιμαχομένων στρατιωτικών σωμάτων.

Στο τμήμα της πλατείας Βαρβάκη, κοντά στην οδό Αθηνάς, επετράπη να σταθμεύουν άμαξες. Έπειτα, επειδή κανείς δεν έφερε αντίρρηση, διάφοροι οπωροπώλες και λαχανοπώλες εγκατέστησαν πίσω από τον χώρο των αμαξών πρόχειρα παραπήγματα.